Gródek nad Dunajcem, rytro 

Jaki sprzęt zabrać w góry.

Najlepiej pewnie jak najlżejszy. Może rozważ nawet czy Twój smartphone daje jakość jaka Cię zadowala. O ile nie planujesz drukować zdjęć. A jak wyjdzie Ci najlepsze Twoje zdjęcie? To będziesz żałować. Ja jednak zdecydowałam się zabrać lżejszy bezlusterkowiec CANON EOS R z obiektywem 24-70 mm f 2,8. Mój nowy nabytek. Pamiętaj, w górach każde 100 g robi na prawdę różnicę, zwłaszcza jak idziesz bardziej stromym podejściem. Następnym razem postawiłabym na lżejszy obiektyw nieco niższej klasy (zawsze mniej szkoda) 506000377 mm 1, 8 canon. 

To zdjęcie powyżej robiłam na dość krótkim czasie naświetlania 1/800 s, był cień a w zasadzie piękna gra światła i cienia ale iso musiało przy tych ustawieniach pójść wyżej na 2500. Chciałam jednak uchwycić dynamikę i te kropelki wody w potoku. Cóż życie to sztuka wyboru priorytetu. Nie da się czasem mieć wszystkiego na zdjęciu (zamrożony ruch i niskie iso). Przy pełnej klatce jakość jest całkiem wystarczającą dla mnie nawet na ISO 2500 Przysłona była f4 ponieważ chciałam aby większa część krajobrazu była ostra a nie tylko jeden kamyk. A pamiętaj że im dłuższa ogniskowa to też to pole ostrości będzie mniejsze i to co „za” rozmyje się. W ogóle w górach warto pobawić się i korzystać z MF i ręcznie ostrzyć, bo przecież góra to nie biegające dziecko nie ucieknie Ci. 

Co i jak fotografować. Parametry

Obiektyw. Wspomniałam o obiektywie 50 mm co oddaje sposób widzenia ludzkiego oka mniej więcej. Natomiast można też do krajobrazów zastosować bardziej szerokokątne obiektywy, aby mieć bardziej efekt panoramy … albo zrobić kilka zdjęć i złączyć np 3 zdjęcia opcją panoramy w Lightroom.

Przysłona. Pewnie najlepiej od  f> 4 tak aby cały widok był ostry. Oczywiście mamy nadal pierwszy i drugi plan ale na małych przysłonach może się okazać, że tylko jedno drzewo będzie ostre, chyba że tak chcecie właśnie i taki był Wasz zamysł. Inne aspekty to czas. Nie noszę statywu, więc tak do widoczków conajmniej 1/80 s. Używam czasem w górach iso AUTO bo ciągle wychodzę w światło, cień, ale kiedy już mam czas i zależy mi na jakimś ujęciu to dobieram sama. Szukam właśnie tego światła, które mi pięknie zagra w krajobrazie. Kolejna rzecz to horyzont. Nie tak prosto złapać prosty horyzont więc kadruj szerzej by potem wyprostować zdjęcie podczas postprodukcji. Szukaj różnej perspektywy czasem przykucnę a czasem zdjęcia robię z mojej wysokości lub szukam pieńka, żeby wejść wyżej. Szukaj i detali i szerokich kadrów. Baw się ostrością, może rozmyjesz pierwszy plan a pokażesz coś w oddali albo na odwrót. Ze stałych punktów jakie zawsze fotografuję.  Lubię mieć tablicę z wejścia na szlak, strumyki, jakieś detale i widoki z niebem.

Dbaj o sprzęt. Nie odważę się zabrać aparatu bez plecaka i bez protektora na obiektyw. To wycieczka, wszystko może się zdarzyć.

Kolejna sprawa to perspektywa i potęga gór. Bardzo ciężko oddać na zdjęciu wysokość i trójwymiarowość, którą widzi nasze ludzkie oko bodąc w górach. Zdjęcie zawsze będzie jednak płaskie. Można próbować z poziomu łąki robić (ale to i tak nie to samo). Musisz pojechać w góry, żeby mieć to poczucie przestrzeni i dlatego góry są tak wyjątkowe i działają na mnie jak magnes.

Skąd pomysł na urlop we dwoje 

Nie była to prosta decyzja ale pierwszy raz nasz Syn został na dwie noce z Dziadkami. Oboje chcieliśmy się wyspać do oporu, poczytać książki i pochodzić po górach. Odpocząć też od tego, że w domu praktycznie każdą czynność muszę przerywać po kilka razy. Nasze Dziecko i tak jest z tych „dających wytchnienie” jest kochany i wszystko można z nim wypracować ale tak czy siak to tylko dziecko! Zwłaszcza, że wszedł w fazę pytań co minutę „po co, dlaczego a gdzie?” Także chodziło o takie fizyczne i psychiczne naładowanie baterii. Jak się jednak okazało i tak była ranna pobudka … z powodu pandemii woleliśmy iść na śniadanie z samego rana bo potem było już dla mnie zbyt tłoczno (ale o tym w następnym akapicie).

Przygotuj dziecko na rozłąkę. 

Mimo różnych obaw okazało się, że praktycznie płaczu nie było a tym bardziej nie musieliśmy zawracać z trasy! Smuteczek i pytania gdzie mama, gdzie tata szybko zostały opanowane przez Babcię. Z resztą już pare dni przed wyjazdem pytaliśmy Synka czy chce w weekend zostać, że będzie nocował dwie noce i to zadziałało ! Doskonale wiedział, że wrócimy i kiedy. Po prostu z dzieckiem trzeba rozmawiać i je przygotować, tak mi się wydaje.

Plusy i minusy takiego wyjazdu 

Plusy urlopu we dwoje. To jednak pełen relaks. Możliwość wycieczki gdzie było przewyższenie 400 m czy 500 m, czy jakoś tak. Naszy synek jeszcze by nie wszedł choć piechur z niego niezły.  Nie martwienie się co 3 godziny o jedzenie … mogliśmy poczekać nieco dłużej. Nie przerywane czytanie książki nawet godzinę. Dziecko ma frajdę u Dziadków a Oni jeszcze większą chyba. Dziecko przyzwyczaja się, że może ufać innemu dorosłemu, któremu rodzic powierzy pod opiekę. (Bo przez tą pandemię i ograniczenie wychodzenia do znajomych, plac zabaw, mój syn praktycznie nie puszcza mojej spódnicy i jest ciągle przywyczajony do obecności głównie mamy i taty).

Jechać nie jechać? Logistyka i praktyka

Przyznam, że ja byłam lekko przerażona i już chciałam odwołać wyjazd, bo właśnie jak mieliśmy jechać w góry (Nowosądecczyzna) to okazało, się że akurat mocno wzrosła tam liczba zakażeń. (Mieliśmy ofertę bezzwrotną hotelu). I tutaj wniosek, żeby nie rezerwować na sztywno w tych czasach hoteli. W końcu jednak pojechaliśmy. I jakie są moje spostrzeżenia? Niestety Polacy nie trzymają dystansu i wchodzą np. na stacje benzynowe bez maseczek. Problem też chyba w tym, że nowe trasy (autostrady też) mają mało stacji benzynowych i jak już się jakaś pojawi to wszyscy tam stają robi się tłum. Dlatego moja rada na podróż: wysikać się wcześniej, zabrać swoje kanapki, picie i zatankować wcześniej samochód, tak aby móc wybrać taką stacje gdzie nie widać wielu samochodów, a nie tam gdzie po prostu trzeba już stanąć. 

My zabraliśmy swoją wodę, soki, kanapki, przekąski, bidony, żeby nie musieć chodzić na miejscu do sklepu. Wydaje mi się, że to dobre rozwiązanie w tych czasach. Chcę żyć w miarę normalnie ale też przewidywać i minimalizować ryzyko. W ogóle mam wrażenie, że wiele zależy od naszych indywidualnych zachowań i małych decyzji każdego co chwila: winda czy schody, stacja czy własna kanapka? jeśli restauracja to stolik na zewnątrz? 

Funkcjonowanie hotelu 

W samym hotelu to już czynnik gdzie nie masz wpływu (np. czy obsługa szykująca posiłek jest zdrowa) ale znowu – śniadanie na tarasie,  stoliki rozsunięte, wczesna pora aby nie było wielu gości, rezygnacja z codziennego sprzątnie przez obsługę przy krótkim pobycie. Przyznam, że czułam się dość bezpiecznie w samym hotelu. Obsługa nosiła przyłbice. Lekki stres był kiedy podjeżdżamy w sobotę po wyciecze a tam wesele w hotelu! Myślę sobie o nie! Ale jak się okazało był to obiad na 10 osób w oddzielonej zupełnie sali (tak czy siak pewnie ta sama obsługa za dwa dni obsługuje gości hotelowych). Wniosek: chyba jednak wolę gotować ale mieć swój domek na wakacje. No i jeśli już rezerwujecie wyjazd tak na ostatnią chwile zapytajcie czy nie mają wesela.

Dla nas podróż w tych czasach oznaczała także brak możliwości skorzystania w pełni z pięknego hotelu, w którym byliśmy. Chociażby zrezygnowaliśmy z basenu. Było tam zbyt wiele osób i jakoś nie chcieliśmy ryzykować.

PS. Książka o której wspominałam w tym wpisie to „Spod zmarznietych powiek” Adam Bielecki. Bardzo wciągająca i ciekawie napisana. jestem już pod koniec i nie mogę się oderwac jak już zacznę. Lubię czytać o czyms czego sama bym w żyicu nie zrobiła. To jest dla mnie abstarkcja co może człowiek znieść jeśli musi. Na tej samej zasadzie lubię obejrzeć program Discavery o egoztycznych krajach ale w ogóle mnie nie ciągnie żeby syanąc tam własną stopą. Zbyt się wszytskiego boje. 

Dziękuję, że czytasz mojego bloga 

Sandra Kalinowska